Benim şehrimde; insanlar balkonlarını yıkamazlar. Zaten bakonları o denli küçüktür ki evlerin, bir kova suyla seller yaşanır.
Benim şehrimde; pencerelerin perdeleri açılmaz gündüzleri bile. Görmek ya da görünmek istemezler çünkü.
Benim şehrimde; karanlık basmadan yakılmaz ışıklar. Fazla elektrik kullanmamak için erken yatar insanlar.
Benim şehrimde; geceleri ders çalışır çocuklar. Gündüzleri severler çünkü, istenmeyen işler hep gece yapılır.
Benim şehrimde; bütün evleri aynı renk boyarlar, insanlar yakın olsun diye.
Benim şehrimde; bisiklete binmeyi, yürümeyi özler insanlar. Özlemlerine ulaşınca da şehrimi özlerler.
Benim şehrimde; yağmur yağar insanların içine, insanların içinde.
Benim şehrimde; yalan söylemez insanlar. Herşeyi doğru sanır, yalana inanırlar.
Benim şehrimde; insanlar bilmez aşık olmayı. Herkes kendine aşıktır, kendini suçlar aşkı tanımıyor diye.
Benim şehrimde; yeşil de azdır mavi de. Ama bembeyaz bir özgürlük vardır alabildiğine!
Benim şehrimde; herkes kendi şehrini yaratır. Yaratılanlar tek olur, şehrim büyüdükçe küçülür, cebimde taşırım onu.
Benim şehrimde; herşey benimdir, herşey “BEN”imdir!
Simsiyah
Çok beğendim..
YanıtlaSil